Ogród dendrologiczny w Glinnej

 Jak nie można pojechać daleko, to się jedzie blisko. 

O ile jest gdzie, czym i z kim. ;)

Kierunkowskaz. ;)

No więc wybrałam się z siostrą do miejscowości w powiecie gryfińskim, w Gminie Stare Czarnowo, która nazywa się Glinna. Znajduje się tam ogród dendrologiczny. Dużo mniejszy niż ten w Przelewicach, o którym kiedyś pisałam, ale tutaj także warto zajrzeć, tym bardziej, że można sobie zrobić porządny spacer, nie podjeżdżając samochodem prosto pod arboretum, tylko zostawiając go znacznie wcześniej przy leśnej drodze. na przykład. 

Zaskoczeniem było to, że dzisiaj było tam naprawdę sporo ludzi. Nie spodziewałyśmy się, tym bardziej, że pogoda nie rozpieszcza, no i panuje covid-19. Ludzie piekli kiełbaski w specjalnie wydzielonych do tego miejscach, siedzieli na ławeczkach, a dookoła roznosił się zapach ogniska i upieczonych kiełbasek.

Na plus jest to, że wstęp do ogrodu dendrologicznego w Glinnej jest całkowicie darmowy.

Największe wrażenie zrobiły na mnie magnolie, które kwitły i niesamowicie pachniały, jodła olbrzymia i mamutowiec (niestety ścięty). Spotkamy też oczara pośredniego, daglezje, klony, kasztana jadalnego i wiele innych, nie wszystkie nazwy byłam w stanie spamiętać. Często miały drugi człon - kalifornijski/ka. Poniżej prezentuję zdjęcia z krótkimi opisami.

Pachnąca magnolia.

 

Ścięty mamutowiec wita nas na samym wejściu. Nie znam powodu, ale pewnie osiągnął spore rozmiary i stwarzał zagrożenie.

Jodła, która nie da się objąć w całości ;D. Jest bardzo wysoka. Jest ostrzeżenie, żeby się przy niej nie znajdować w czasie burzy. Widać, że pogoda nie dopisywała. Było chłodno.

To chyba pnie daglezji.

Rododendrony kalifornijskie, które jako nieliczne rośliny w tym okresie zakwitły. I ludzie chętnie się przy nich fotografowali.

 

 

 

 

 

 

 

 

Rzeźba orła. Tak mi się przynajmniej wydaje.

Tym drzewem też byłam zachwycona. Nazwałam je puchatym. Niestety, nie znalazłyśmy tabliczki z jego nazwą.

Zbiornik wodny z rzeźbą łabędzia chyba. Był też orzeł, którego pokaże później.

,,Rwący potok"

Taki kamienny liść. Maj 2021 r.

Jadąc w stronę arboretum mija się cmentarz, na którym są pochowane niemieckie ofiary wojenne w liczbie 30 000.

Mućki były chyba jednak największą atrakcją tego wyjazdu. Zobaczyć gdzieś w okolicy krowę to już nie takie łatwe... Zwłaszcza brązowo-białą, a nie czarno-białą.

 

Myślę, że do arboretum w Glinnej warto byłoby się wybrać gdzieś w połowie lub pod koniec maja. Może wtedy więcej z roślin, które są tam posadzone byłoby w pełnym rozkwicie i wszystko wyglądałoby ładniej. Spędziłyśmy tam ok. 2 godzin, nie licząc dojazdu. Taki uroczy zakątek przy lesie, z miejscami na ognisko. Jeśli ktoś mieszka blisko lub może przy okazji jest w okolicy, to jak najbardziej zachęcam do zajrzenia tam. ;)

*Wszystkie zdjęcia są mojego autorstwa.